Jegrička bara, Žabalj

Jegrička bara, Žabalj je komercijalni revir koji se nalaze na reci Jegrički, desnoj pritoci Tise.
Iako je najveći i najduži vodotok južne Bačke, ukupne dužine 65 km, ona nije prava reka već čitav niz bara povezanih širim ili kraćim udubljenjima.

Jegrička bara nastala je regulisanjem srednjeg i gornjeg toka reke Jegričke u periodu 1957–1958. godine, kao i izgradnjom ribnjačkih objekata uz tok. Regulacija vodotoka reke Jegričke je urađena, kako u svrhe odvodnjavanja, tako i u svrhe snabdevanja vodom: naselja, ribnjaka, zalivnih sistema, industrijskih postrojenja i područja za sportsko–rekreativnu delatnost.

Jegrička bara se proteže pravcem sever – jug. Namenski napravljeni objekti za gajenje šaranske mlađi (mladičnjaci i rastilište) predstavljaju pravi tip ribnjaka (sa mogućnošću dovođenja i odvođenja vode). Jegrička bara je polusistemski, specijalizovan za gajenje riba od mlađi do konzumne veličine riba.

Pored poluintenzivnog  sistema gajenja šarana, u malom procentu se gaje: beli i sivi tolstolobik i beli amur, a u veoma malom broju i predatorske vrste riba: som, smuđ i štuka.

Krajem 2005. godine opština Žabalj donela je Odluku o proglašenju parka prirode „Jegrička“. Koncept zaštite Parka prirode „Jegrička“ zasniva se na očuvanju i unapređenju prirodnih vrednosti, obezbeđivanju održivih mehanizama za smanjenje zagađenja, ublažavanju poplava i suša, razvoj ribarstva, eko-turizma, naučno-istraživačkog rada  i edukacije. Da bi se obezbedili uslovi neophodni za zaštitu, očuvanje, uređenje i korišćenje, propisuju se opšte mere zaštite. Staralac Parka prirode Jegrička je JP “Vode Vojvodine”. Korisnik Parka prirode je Udruženje sportskih ribolovaca “Mladost – Jegrička” iz Žablja

Jegrička bara poseduje oko 20 vrsta riba, grupisanih u okviru 6 familija. Dominira familija šarana, a od unesenih riba zastupljeni su srebrni karaš, beli amur, amurski čebačok, američki somić i sunčanica. Od ugroženih i retkih vrsta najznačajnije su čikov, štuka, smuđ, som i šaran.

Dođete, pecate i uživate u prirodi.